Jeszcze Imagin z Nialler'em :3

Zanim Zacznę Pisać Opowiadanie , Jeszcze Jeden Imagin (...) Ostatnio miałam do napisania pracę na polski, ale obiecałam wam imagina, postanowiłam 'upiec dwie pieczenie na jednym ogniu'. Pochwalę się jeszcze, że dostałam 5+, byłoby 6, ale błędy interpunkcyjne...

Dedykacja dla wszystkich kochanych administratorek ze strony 'Porzuć Wszystko, Zostań Directioner' z którymi 'pracuję' ☺ Uwielbiam Was ♥♥♥

Był piątek, 13-tego października. Byłam przerażona, gdyż zawsze byłam przesądnym człowiekiem, sama nie wiem dlaczego. Leżałam w łóżku i myślałam co zrobić, byleby nie wstawać i nigdzie nie wychodzić tamtego dnia. Niestety, nie udało się...

Usłyszałam dzwonek charakterystyczny dla mojego telefonu - Refren ukochanej piosenki Nobody Compares. Mimo to,że ją uwielbiam nie byłam zadowolona z tego dźwięku. "Świetnie" powiedziałam sama do siebie z sarkazmem, wiedziałam, że to nie będzie miła rozmowa, lecz odebrałam z niechęcią.

-Halo? 

-Halo, Dzień dobry! Czy to pani Agnes Curter?

-Tak, to ja.

-Z tej strony Katherine Oransec. Chciałabym prosić panią o pilne zgłoszenie się na posterunek policji.

-Oczywiście, zaraz będę. A w jakiej sprawie?

- Wszystkiego dowie się pani na miejscu.

-Dobrze, do zobaczenia.

-Do widzenia.- rozłączyłam się.

                          Trochę zdziwiłam się telefonem z posterunku o tej porze. Ubrałam się cienko, więc byłam zmuszona do założenia marynarki. Wyszłam z domu. Udałam się w kierunku mojego samochodu. Niby miałam tylko 16 lat,ale mieszkam sama i mam własny samochód . Jestem bardzo samodzielna i dostałam bardzo wysoki spadek po rodzicach,ale ze spadku nie wyżyję, więc pracuję. Wsiadłam do samochodu, próbowałam odpalić, robiłam wszystko, jedyne co mi przyszło na myśl 'świetnie, 13-ty piątek, co jeszcze?!' Do mojego okna zapukał jakiś blondyn, niebieskie oczy, tyle zdążyłam zauważyć.'No a teraz mam jakiegoś psychopatę na głowie...' - pomyślałam

-Co? - prawie wrzanęłam

- Spokojnie szefowo, chciałem tylko pomóc... - chciał odejść

- Czekaj!

- Hm? 

- Pomóc? Pomóc w czym?

-Nie masz paliwa piękna...Jeszcze nie zauważyłaś?

-Nie znam się na samochodach...

-No ale gust, to masz dobry, chodź , to Cię podwiozę.

-Dobra, ale tylko dlatego, że się spieszę i to bardzo ważne.

 Blondynek pociągnął mnie za rękę i pobiegliśmy w stronę srebrnego BMW Cabrio 6.

-To gdzie Cię wiozę?-zapytał

- Na posterunek policji przy Whitfield Street

- Ostro jedziesz mała, nie zabijesz mnie po drodze?

- Jak nie będziesz mówić do mnie mała, piękna itp. to możliwe, że nie.

- Okey, to jak masz na imię pi... dziewczyno którą właśnie wiozę na posterunek?

- Po prostu Agnes.

- Ja Niall...

-...

-NIALL!

-Słyszałam... mam dobry słuch... nie musisz się drzeć.Wiem,że jesteś Niall Horan, ale nie masz u mnie przodów - wystawiłaś mu język

-Nie jesteś Directioner?- posmutniał.

- Nie... Mam każdą waszą piosenkę, wiem co kiedy robicie i ogółem wszystko... NIE ! NIE JESTEM... - uśmiechnął się

- To czemu nic nie mówiłaś? 

-Miałam się zacząć wydzierać jak rąbnięta małolata, którą w zasadzie jestem,ale tylko incognito.

- No fakt. A powiesz mi po co jedziesz na posterunek?  

- No właśnie nie wiem...

- Mam pytanie...

- No dawaj.

- Co zrobiłabyś gdyby chłopak śledził Cię przez 2 miesiące prawie codziennie, wiedział o Tobie wszystko i Cię  pokochał, a zobaczył Cię zupełnie przypadkiem?

- Ymm... Nie wiem... mógłby nic nie mówić i dać nam się poznać... Ciekawe pytanie...Ale to tylko teorytycznie?

- Tak , tak... Oczywiście.Jesteśmy. 

-Dzięki za podwózkę Nialler, to pa.

- Jakie pa? poczekam...

- Okej... jak chcesz.

*na posterunku*

- A więc chodzi o to,że widziano wczoraj na miejscu zbrodni samochód Audi A7 , czy posiada pani owy samochód? 

- Tak, ale jakiej zbrodni?

- Pani chyba wie najlepiej, zabito 4 nastolatki. Gdzie była pani wczoraj o 21:30 (byłam sama w domu, to policja, w to nie uwierzą...)

- Byłam w domu.

- Ktoś może to potwierdzić?

- Nie, byłam s...sama.

-Dlaczego pani głos się tak trzęsie? A może była pani na tyłach starej fabryki sztućców i zadźgała pani koleżanki nożem?

- Nie, byłam w domu... Nie jedna osoba w Londynie ma Audi A7 ...  Dobrze...

Do sali wszedł Niall...

- Agnes martwiłem się, co tak długo?

- Kim pan jest?

-Jestem jej...

- chłopakiem - przerwałam mu a zdezorientowany Nialler potwierdził kiwając głową.- Dobrze, powiem panu prawdę. Byłam u niego.

- O, a dlaczego pani tego nie powiedziała od razu?

- Bo nasz związek to tajemnica, przepraszam, ale naprawdę nie mam z tą sprawą nic wspólnego, a w ogóle w moim samochodzie od 2 dni nie ma paliwa.

- Yeah! - potwierdził Niall - jestem gwiazdą , nikt nie może wiedzieć o naszym związku, fanki zniszczyłyby Ag życie.

- Dobrze, jesteście państwo wolni.

- Dziękujemy.

Pojechałam jeszcze z Niall'em na lody i poszliśmy do parku. W pewnym momencie Niall delikatnie chwycił moją dłoń

- Ey, co ty robisz?

-No jesteś moją dziewczyną, nie mogę?

- Hahaha, uratowałeś mi tyłek więc możesz, dziękuje, gdyby nie ty siedziałabym teraz w celi...

- Och czego nie robi się z miłości...

- Nie przesadzaj.

- Ale ja nie przesadzam, naprawdę... Ta historia z tym chłopakiem i 2-miesięcznym śledztwem to nie teoria to jak najprawdziwsza prawda... To się zdarzyło w naszym przypadku.- rozpadał się deszcz, wręcz ulewa, Niall posmutniał, a jego niebieskie tęczówki poszarzały- chodźmy szykuje się ulewa stulecia, odwiozę Cię do domu i zniknę gdzieś... - przerwałam mu pocałunkiem.

- Nie znikaj, zostań, zostańmy tu i cieszmy się chwilą, puki możesz być mój i stado fanek nie chce mnie zabić.- pocałował mnie ponownie, staliśmy tak aż przemokliśmy do suchej nitki.

- Chodź pojedziemy do mnie.

- Wiesz Niall? Chyba Cię kocham... Chyba na pewno...

- Ja Ciebie też skarbie...Pomyśleć, że odnalazłem miłość w piątek 13-tego...- pocałował mnie i poszliśmy do domu...♥♥♥ 

~~~~~ 

I Ja dostałam za to 5+, nie wierzę , za takie średniej jakości wypociny 5+ z polaka u mojej szkolnej żylety... Co sądzicie? Proszę o komentarze. Trochę krótki i denny ~ Hazzerowa.♥